Mykoła Riabczuk to jeden z najważniejszych uczestników ukraińskiej debaty intelektualnej ostatnich lat. Jego ostatnie książki, analizujące społeczeństwo ukraińskie jako społeczeństwo postkolonialne, wywołały na Ukrainie ożywioną dyskusję. W niniejszym tomie zamieszczono eseje, w których Riabczuk zastanawia się nad historią Ukrainy (The Nowhere Nation); “kresową” ksenofobią (Świat rozszczepiony), pisze o budowaniu nowej tożsamości narodowej (Między Gogolem a Szewczenką) oraz o ukraińskim nacjonalizmie. Książka Riabczuka pomoże polskiemu Czytelnikowi rozpoznać skalę wyzwań narodowych, które stoją przed Ukraińcami, oraz rzuci nowe światło na dziedzictwo polsko-ukraińskiej przeszłości.

Mykoła Riabczuk (ur. 1953) – ukraiński krytyk literacki, eseista i publicysta. W 1988 ukończył Instytut Literacki im. M. Gorkiego w Moskwie. Był redaktorem i zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Wseswit” (ukraiński odpowiednik „Literatury na świecie”) oraz szefem działu krytyki czasopisma „Suczasnost”. W latach 1994–96 i w 1999 roku był stypendystą i visitting profesorem w kilku uniwersytetach amerykańskich. W 1997 był współzałożycielem opiniotwórczego kijowskiego miesięcznika „Krytyka”. Jest współpracownikiem Centrum Studiów Europejskich Uniwersytetu Akademia Kijowsko-Mohylańska.  W Polsce teksty Mykoły Riabczuka były publikowane m.in. w „Więzi”, „Tygodniku Powszechnym”, „Krasnogrudzie”, „Czasie Kultury”, „Akcencie”, „Dekadzie Literackiej”. W 1999 roku Mykoła Riabczuk otrzymał nagrodę POLKUL Foundation za działanie na rzecz dobrych stosunków ukraińsko-polskich, a w 2002 został laureatem polsko-ukraińskiej Nagrody Pojednania.

...jeden ze świetnych ukraińskich eseistów, Mykoła Riabczuk...
(Ryszard Kapuściński)

Mykoła Riabczuk, jeden z najwytrawniejszych publicystów kijowskich
(Bohdan Osadczuk)


Spis treści

The Nowhere Nation albo czy Ukraina ma historię?
Okazuje się, że Ukraina “ma historię”!...
Stabilność ponad wszystko?
“Partner strategiczny”
Naród znikąd

Świat rozszczepiony, czyli o problemie
“kresowej” ksenofobii"

Między Gogolem a Szewczenką:
budowanie nowej tożsamości

Okcydentaliści mimo woli:
paradoksy ukraińskiego natywizmu
Miłośnicy południoworuskiej przeszłości.
Herezja małoruska
Koniec ukraińskiego słowianofilstwa
Okcydentalizm z konieczności

Ukraiński nacjonalizm: próba (de)mitologizacji
Dygresje historyczne
“Kontekstowi” narodowcy
Kanały dyskursu narodowego
Wiara mniejszości
Kreolskie wyzwanie
Cena nieświadomości

Od “Małorusi” do “Indoeuropy”:
ukraińskie autostereotypy
Internalizacja cudzego “zbiorowego cienia”
Uzewnętrznianie własnego kompleksu niższości
Z przed-nowoczesności w post-nowoczesność?

W obronie “jasyru”: denacjonalizacja jako
problem psychologiczny

Bycie “pomiędzy”:
paradoksy ambiwalencji społecznej
Ambiwalencja jako fenomen społeczny
Postradziecka schizofrenia
Spuścizna kolonializmu
Ukraina i NATO
Zamiast wniosków

Polska, polski, Polacy. Próba filologicznego  krajoznawstwa 167
1. 167
2. 169
3. 176
4. 182

Nota redakcyjna do książki Mykoły Riabczuka Od Małorosji do Ukrainy 187