Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
Seria ARS VETUS ET NOVA, Tom XXIV
Książka Piotra Bernatowicza podejmuje zagadnienie recepcji Picassa, ale ze względu na ogromną ilość artystów inspirujących się sztuką wielkiego mistrza czyni to w zakresie ograniczonym tak chronologicznie, jak i geograficznie. Jednak ograniczenia nie są jedynie arbitralną operacją dokonaną na dziejach sztuki dwudziestego wieku i jej artystycznej geografii, ale służą zaakcentowaniu dwóch kluczowych dla sztuki tego czasu problemów, które wiążą się ściśle z postrzeganiem Pabla Picassa na obszarze czterech krajów Europy Środkowo-Wschodniej: Polski, Czechosłowacji, Węgier i Niemieckiej Republiki Demokratycznej w trzech powojennych dekadach. Z jednej strony jest to idea modernizmu, rozumiana jako proces autonomizacji płaszczyzny malarskiej, uwalniania jej od narzucanej tematycznej, z drugiej – utopia komunistyczna, szczególnie bliska modernistycznym artystom, która w krajach włączonych na skutek konferencji w Jałcie w orbitę wpływów ZSRR zaczęła być na mocy odgórnych rozporządzeń przekuwana w rzeczywistość.
Spis treści
Wstęp: zanim żelazna kurtyna zapadła
1.1. Program kulturalny Komunistycznej Partii Czechosłowacji (KSC)
1.2. Polska „rewolucja kulturalna”
1.3. Węgierska taktyka „krojenia salami”
1.4. Polityka kulturalna SMAD a wolność artysty
2.1. Czescy i słowaccy malarze wobec Picassa
2.2. Węgierska Szkoła Europejska
2.3. Picasso i Grupa Młodych Plastyków
2.4. Picasso w malarstwie powojennych Niemiec (Berlin i SBZ)
3.1. Lot Gołąbka pokoju
3.2. Gołąbek pokoju i polski plakat
3.3. Gołąbek na berlińskiej kolumnie
3.4. Gołąbek na talerzu
4.1. Masakra w Korei trzy razy w Warszawie
4.2. Wystawa grafik Picassa w DDR
5.1. Dyskusja picassowska w „Bildene Kunst”
5.2. Dyskusja w „Przeglądzie Kulturalnym”
5.3. Picasso i wskrzeszanie tradycji modernistycznej w Czechosłowacji
5.4. Picasso i zatrzymana odwilż na Węgrzech
6.1. Picasso i popularyzacja nowoczesności
6.2. Oficjalne uznanie w latach sześćdziesiątych
7.1. DDR: Na marginesie oficjalnej sztuki
7.2. Węgry: Ku sztuce oficjalnej
7.3. Polska: W drodze ku abstrakcji
7.4. Czechosłowacja: Reanimowany modernizm
Zakończenie
Bibliografia
Spis ilustracji
Summary
Indeks nazwisk
Projekt i wykonanie: YELLOWTEAM