Książka traktuje o współczesnych inkarnacjach starych tropów poetyckich. Ich żywotność polega nie tylko na tym, że stanowią retoryczne reprezentacje odwiecznych ludzkich pragnień. Na przykład pragnienia szczęścia i instalowania się w tym, co fikcjonalne, zatem alternatywne wobec realności - bez czego życie byłoby nie do zniesienia. Świat idylli to przestrzeń rytuału egzorcyzmującego śmieć z naszego życia. Atrakcyjność idylli polega także na tym, że będąc instrukcjąwejścia w porządek symboliczny określający miejsce jednostki, pokazuje ona jednocześnie, że jej świat - figura szczęścia i niewinności, jest światem kruchym i jeśli istnieje, to jedynie za sprawą konwencji, dzięki którym rzeczywistość okazuje się uosobieniem ucywilizowanej normalności. Idylla głosi pochwałę naturalności i prostoty, sama będąc kwintesencją sztuczności. Niejednoznaczność to rewers prostoty wiersza idyllicznego. Często nie jest tym, czym się wydaje. Pastoralni poeci zdają się wierzyć, że wszelka harmonia jest rezultatem szczęśliwego błędu. Ta wiara dobrze rezonuje z naszą dzisiejszą episteme. 

Marek Zaleski  (1952) - historyk literatury i krytyk literacki. Pracuje w Instytucie Badań Literackich PAN i w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1987-2007 współredaktor i zastępca redaktora naczelnego "Res Publiki" i "Res Publiki Nowej". W latach 2005-2007 juror Nagrody Nike. Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich ( 1990) oraz Nagrody Literackiej Gdynia (2006). Autor książek: "Przygoda drugiej awangardy"(1984), "Mądremu biada?" (1990), "Formy pamięci" (1996), "Zamiast. O twórczości Czesława Miłosza" (2005). Mieszka w Warszawie.

SPIS TREŚCI

W mateczniku poezji

Tropami tropów idyllicznych

    Mit arkadyjski jako mit prometejski?

    Rozmowa żywych i umarłych

    "Rozśpiewanemu jutru", czyli idylla skorumpowana

    Pochwała communitas, czyli idylla demokratyczna

     Luiza, czyli anty-idylla

    "Śpiewając w twoim języku moją melodię"

Nowoczesnej idylli wersja romantyczna

Śmierci nie ma! 

Obory, czyli o nowej pastoralności

Masochista na Cyterze

Ocean zrozumienia i współczucia

Jedyna instancja

Zakończenie