Wiele wskazuje na to, że wypracowane w teatrze techniki pracy nad rolą, w tym wszelkie sposoby kontrolowania tremy, pracy nad ciałem i głosem jako narzędziami służącymi do przekazywania uczuć, myśli, idei i pragnień, mogą stać się doskonalszym i pełniejszym sposobem komunikacji, nie tylko w ramach wykreowanej przez sztukę rzeczywistości, ale także w realnym życiu. Sposoby, jakich na scenie używa aktor, nie różnią się zasadniczo od tych, którymi posługujemy się na co dzień, a życie społeczne daje się najlepiej pojąć jako ciąg performansów. Techniki aktorskie, opierając się na instynktownych zachowaniach człowieka, przekształcają je jednak i – wydobywając bezwiedne impulsy na poziom świadomości – czynią sztuką. Przynależą one równocześnie do dwóch porządków życia: artystycznego i codziennego. Dlatego też metody aktorskiego treningu nie muszą być wyłącznie „wiedzą tajemną” zarezerwowaną dla „wybranych” – wyszkolonych w swym rzemiośle artystów, ale powszechnie dostępną formą porozumiewania się, a także drogą kształtowania samoświadomości i rozwoju osobowości. Teatr, traktowany w tej książce jako szczególny model ludzkich zachowań, bada i zarazem kwestionuje granice między sztuką a życiem. Sama idea oryginału i sztuki jako jego naśladownictwa nie tylko dzięki Jacques’owi Derridzie stała się wątpliwa, a na pytanie o wyższość rzeczywistości nad jej medialnymi replikami można udzielić różnych odpowiedzi…

SPIS TREŚCI

Na początku...
Wstęp
Rozdział I. Strach, trema, napięcie
Komunikacja międzyludzka w kontekście sztuki teatru
Sytuacja spotkania
Fizyczność emocji
Występ publiczny
Kontrola napięć w akcie komunikacyjnym
Wyznaczanie celu
Trema a techniki oddechowe
Trening jako metoda radzenia sobie z lękiem
Techniki wyobrażeniowe
Interakcyjność i procesualność w widowisku
Rozdział II. Człowiek w procesie komunikacji – twórca, narzędzie , tworzywo

Tworzywo komunikacji
Ciało i emocje – sprzężenie zwrotne
„Utrata prywatności” w działaniach aktora
Czynniki ekspresji w technikach scenicznych
Samoświadomość
Ruch
Sylwetka
Energia w procesie komunikacji
Węch, zapachy...
Czynnik wizualny
Gestyka jako element performansu
Głos i mimika w widowisku
Język ciała?
Rozdział III. Struktura i rytm jako komunikacyjne aspekty
działania w widowisku
Rytm i kompozycja jako języki interakcji
Rytm jako aspekt działania
Rytm jako aspekt dźwięku
Rytm jako aspekt przestrzeni – miejsce, rekwizyt, kostium
Struktura i rytm
Rozdział IV. Wystąpienie publiczne jako dialog
Nadawca i odbiorca w wystąpieniach publicznych
Interakcja jako działanie
Interakcja jako dialog
Dialog jako potrzeba
Fizyczne aspekty interakcji
Interakcja jako opowieść
Budowanie więzi poprzez dialog
Dialog jako imperatyw
Rozdział V. W poszukiwaniu ekspresji
Badanie sztuki aktorskiej
Koncentracja uwagi
Znaczenie treningu w pracy aktora
Umiejętność pracy zespołowej
Analiza zadań twórczych i praca nad rolą
Wyobraźnia i pamięć emocjonalna
Zdolność improwizacji
Wymiar etyczny
Zakończenie
Bibliografia
Indeks nazwisk