Filozofia pyta o sposoby rozumienia, którymi kierujemy się w postępowaniu, rozjaśnia te rozumienia, nadaje im wyra-zisty kontur, niekiedy je koryguje, czasem, dość rzadko, proponuje nowe. Obraca się wśród powiązanych ze sobą i zależnych od siebie pojmowań, bez nadziei na początek i koniec poszukiwań. Uporczywe stawianie pytań to właściwie wszystko, czym zajmuje się filozofia. Celem jej nie jest po prostu poznanie, wynik poznawczy, który można sprawdzić i wykorzystać, ale ogląd: rozpoznający ogląd własnej pozycji jako takiej, która nie jest tylko własna, albo obcej pozycji, jako takiej, w której można odnaleźć rysy własnej. Filozofia bowiem uprawia to, co bada. Jest spotykaniem świata w toku pytania o to, czym jest spotykanie świata.

SPIS TREŚCI

Słowo od tłumaczki
Przedmowa

I
NIECIERPLIWA HISTORIA NOWSZEJ ESTETYKI

1. Osiem krótkich historii
1.1 Baumgarten
1.2 Kant
1.3 Hegel
1.4 Schopenhauer
1.5 Nietzsche
1.6 Valéry
1.7 Heidegger
1.8 Adorno

2. Estetyka jako część filozofii

II
ESTETYKA OBECNOŚCI FENOMENALNEJ
Czas poświęcony chwili
Sytuacja postrzegania
Podstawowa różnica
Plan postępowania

1. To, co się jawi
1.1 Rodzaje postrzegania

1.2 Indywidualność fenomenalna
1.3 Synestezja
1.4 Pamięć o chwili obecnej
1.5 Wszystko, o każdej porze
1.6 Pojęcie minimalne

2. Bycie faktyczne i jawienie się
2.1 Definicja
2.2 Obiekty postrzegania
2.3 Zjawisko
2.4 Jawienie się
2.5 Porządek logiczny i fenomenalny
2.6 Granice poznawania
2.7 Niemożność określenia
2.8 Inna realizacja postrzegania
2.9 Zdarzenia - obiekty

3. Jawienie się i pozór
3.1 Dwa pojęcia, dwa kroki
3.2 Pozór mylący lub nośny
3.3 James Turell: Slow Dissolve
3.4 Pozór jest rzeczywisty
3.5 Nie wszystko jest pozorem

4. Jawienie się oraz imaginacja
4.1 Wyobrażenie
4.2 Obiekty świadomości zmysłowej
4.3 Wyobrażenie estetyczne
4.4 Imaginacja i pozór
4.5 Asymetria
4.6 Obiekty imaginacji
4.7 Imaginacja, interpretacja, refleksja
4.8 Fakultatywne i konstytutywne obiekty imaginacji
4.9 Prymat postrzegania

5. Sytuacje jawień
5.1 Tymczasowy bilans
5.2 Trzy wymiary
5.3 Proste jawienie się
5.4 Jawienie się atmosferyczne
5.5 Jawienie się artystyczne
5.6 Współczesności / Obecności
5.7 Rodzaje zaznajomienia
5.8 Świadomość estetyczna

6. Konstelacje sztuki
6.1 Materiał i medium sztuk
6.2 Prezentacja konstelacyjna
6.3 Zdanie Valéry'ego i Chandlera
6.4 Stopnie zmysłowości
6.5 Zarzut Danto
6.6 Ars as idea as idea
6.7 Der vertikale Erdkilometer
6.8 Dynamika literacka
6.9 Korpus tekstów
6.10 Ojcostwo myśli

7. Gra o obecność

III
SZUM I RAUSZ. DOŚWIADCZENIE GRANICZNE W SZTUCE I POZA SZTUKĄ

1. Kant
2. Nietzsche
3. Transcendencja i immanencja
4. Szum i rausz
5. Szum zwyczajny i rausz artystyczny
6. Dzianie się bez czegoś, co się dzieje
7. Amorficzna rzeczywistość
8. Permanentne przemijanie

9. Ukształtowana bezkształtność
10. Niektóre gatunki
11. Faust Marthalera
12. Bycie i pokazywanie
13. Energie dzieła sztuki
14. Szum kinowy
15. Die Kinder der Toten
16. Język Jelinek
17. Przypadek graniczny świadomości

IV
TRZYNAŚCIE ZDAŃ NA TEMAT OBRAZU

1. Obrazy są przedstawieniami, które w obrębie jakiejś wzrokowo uchwytnej płaszczyzny prezentują na niej coś widzialnego
2. Znaki obrazowe nie są (tylko) oznakami

3. Obrazy są mniej lub bardziej znakami kompaktowymi; „kompaktowymi" są znaki, w których chodzi o porównywalnie dokładne odtworzenie realizacji znakowych
4. W zestawieniu z podstawową formę indywidualnego obrazu artystycznego obrazy nie-indywidualne, a jedynie kompaktowe i nie-syngularne, ale raczej generalne stanowią formy ujemne

5. Obrazy artystyczne są (najczęściej indywidualnymi) znakami, które pozwalają uwidoczniać się samoodniesieniu wszystkich obrazów

6. Wszystkie obrazy prezentują, większość reprezentuje

7. Piktoralna reprezentacja operuje kształtami, które przypominają przedstawiane obiekty

8. Obrazy są znakami-zdarzeniami: obiekty mówiące o świecie są mimo to postrzegane jako samodzielne obiekty w świecie

9. Między fenomenologiczną i semiotyczną teorią obrazu nie ma rzeczywistej rozbieżności

10. Widzieć coś, wiedzieć coś jako coś i widzieć coś w czymś to trzy podstawowe przypadki widzenia; zbiegają się one w widzeniu obrazu

11. Cyberspace to nie jest przestrzeń obrazowa, tylko przestrzeń symulowana

12. Wirtualna przestrzeń dynamiki kina mieści się między symultanicznym zjawiskiem obrazów i symulowaną przestrzenią cyberspace

13. Obrazy nie mogą zająć miejsca tego, co rzeczywiste

V
WARIACJE NA TEMAT SZTUKI I PRZEMOCY