Adam Naruszewicz należy do najbardziej znanych poetów polskich oświecenia stanisławowskiego. Jego twórczość poetycka chronologicznie wyprzedza dokonania takich pisarzy, związanych z osobą króla Stanisława Augusta, jak Ignacy Krasicki czy Stanisław Trembecki.

"Nigdzie Naruszewicz nie dał tak jawnych wielkiego talentu dowodów, jak w Satyrach. Tu swobodny, posłuszny tylko natchnieniu, mści się niemiłosiernie na tych, którym musiał na nieszczęście gdzie indziej pochlebiać. (...) W nich okazuje, co miał w duszy szlachetnego, poczciwego, staroświeckiego (...). Satyry właściwie są najlepszym i jedynym poetycznym Naruszewicza utworem, jedynym po nim dla nas spadkiem, co przedstawia doskonale świat ów, w którym był poeta, któremu płaszczyć się musiał, a którym w duszy gardził. (...)"

Józef Ignacy Kraszewski (1843)

SPIS TREŚCI

Barbara Wolska - WSTĘP
Zarys życia i twórczości Adama Naruszewicza
Satyra jako gatunek literacki. Bezimienność satyrycznej krytyki
Miejsce satyr w dorobku poetyckim Naruszewicza
Źródła literackie satyr
Swoista oryginalność tematyczna satyr Naruszewicza
Typy satyryczne
Motyw "przodków poczciwych"
Przybliżenia kolejnych satyr. tematyka i forma podawcza
Środki ekspresji artystycznej, język i styl
Opinie o satyrach Naruszewicza
Zasady opracowania edytorskiego

ADAM STANISŁAW NARUSZEWICZ - SATYRY
Do Jacka Ogrodzkiego, sekretarza wielkiego koronnego
Satyra I - Sekret
Satyra II - Szlechetność
Satyra III - Głupstwo
Satyra IV - Wiek zepsuty
Satyra V - Pochlebstwo
Satyra VI - Chudy literat
Satyra VII - Reduty
satyra VIII - Małżeństwo

ANEKS
Pieśń ciarlatańska na jarmarku
Fircyk
Fragment

A5, miękka oprawa, 186 stron

Cena detaliczna: 35,00 zł