Seria KRAKOWSKIE SPOTKANIA ESTETYCZNE

Tytułowa „przyszłość Witkacego” kryje w zamyśle różne aspekty znaczeniowe. Odnosi się do procesu recepcji tej oryginalnej twórczości w czasach współczesnych, a więc w spełnionej już przyszłości Witkacego. Sygnalizuje jednocześnie problem jego obecności w świadomości następnych pokoleń. Poza perspektywą Witkacjańskiej przyszłości tak sformułowany temat debaty może prowokować do pytań o naszą teraźniejszość. Czy rzeczywiście żyjemy w przyszłości Witkacego? Czy nasza epoka, określana jako posthistoryczna, jest w myśl wizji Witkacego czasem spełnionej utopii, czy czasem apokalipsy? Co zyskała ludzkość za cenę zapowiadanego w Niemytych duszach „końca religii”, „samobójstwa filozofii” i „upadku sztuki” – o ile zgodzimy się, iż taki proces rzeczywiście nastąpił? Jakie ma on znaczenie dla nas? Jak zmieniała się perspektywa widzenia przemian w kulturze, sztuce i filozofii od narodzin nowoczesności aż do jej dojrzałej postaci? Jaki jest stosunek ludzi dziś żyjących do tradycji, do narodowych powinności i społecznych przeobrażeń, do twórczego powołania i odpowiedzialności artysty w porównaniu z tym, co nurtowało Witkacego?

SPIS TREŚCI

Słowo od redaktora serii

TERESA PĘKALA, Przyszłość Witkacego. Wprowadzenie

Metafizyka – istnienie i nicość

ALEKSANDRA PAWLISZYN, Życie – misterium bólu, rozkoszy i śmierci

ANDRZEJ OSTROWSKI, Nicość – pro et contra

KAZIMIERZ PIOTROWSKI, Witkacy jako taumaturg

Historiozofia – filozoficzny ahistoryzm a dziejowość sztuki

KRZYSZTOF MORACZEWSKI, O aktualności kłopotów Witkacego z historią

JÓZEF TARNOWSKI, Witkacy: wzajemne zniewolenie filozofii i sztuki

TERESA KOSTYRKO, Dwudziestowieczny historiozoficzny nurt katastrofizmu jako

 kontekst twórczości i życia Stanisława Ignacego Witkiewicza zwanego Witkacym

Społeczny kontekst – mitologie i stereotypy artysty

JULITTA FEDOROWICZ, Witkacy jakiego pamiętam. Wspomnienia

MONIKA BOKINIEC, Model „artysty życia” – geneza i aktualność

TADEUSZ SZKOŁUT, Trzy rewizje polskiego dyskursu patriotycznego: Brzozowski, Witkacy, Gombrowicz

Estetyka – sztuka i po sztuce

BOGUSŁAW ŻYŁKO, O pewnych paralelach estetyki Stanisława Ignacego Witkiewicza

KRZYSZTOF GUCZALSKI, Do czego służy Czysta Forma?

MARIA POPCZYK, Wokół kwestii końca sztuki

MARCIN KRAWCZYK, Witkacego wizja końca sztuki w kontekście współczesności. Witkacy, Baudrillard, Rorty

Malarstwo – formy widzenia

DOROTA NIEDZIAŁKOWSKA, Autoportrety Stanisława Ignacego Witkiewicza – twarze dandysa. Strategia autokompromitacji

STEFAN SYMOTIUK, „Napięcia kierunkowe” w sztuce: H. Struve, W. Kandinsky, St.I. Witkiewicz, M. Foucault

BEATA ZGODZIŃSKA, O konieczności patrzenia. Uwagi praktyka

Teatr – tragizm i nuda to za mało

MARIA KORUSIEWICZ, „…przezwyciężyć sztukę”, czyli zapiski na marginesie Macieja Korbowy i Bellatrix

ANNA KAWALEC, Kilka uwag na temat antypsychologizmu Witkacego teorii sztuki, czyli Paweł Bezdeka w teatrze Michaiła Czechowa

Fotografia – twarze gracza

KAZIMIERZ M. ŁYSZCZ, Konstruowanie obrazu świata w twórczości fotograficznej St.I. Witkiewicza

MAŁGORZATA KOSMALA, Iluzje i deziluzje narcyzmu. Kulturowe konstatacje Witkacego

Literatura, internet i design – ponowoczesne nienasycenie

ROBERT JĘCZEŃ, Przemiany estetyczne w powieści XX wieku na podstawie twórczości Witkacego

MAREK ŚREDNIAWA, Wirtualny Witkacy

ELŻBIETA STANISZEWSKA, Stanisław Ignacy Witkiewicz – niezauważony designer XX wieku

Performance Włodzimierza Szymańskiego

KAZIMIERZ PIOTROWSKI, Sztuka jako akt unieważniania