Czy można pisać o książce, nim się ukaże? A nie chodzi tu o wcale częstą dziś praktykę recenzowania nowości literackich na podstawie szczotek czy pedeefów. Przypadek jest nieporównanie bardziej intrygujący: Dziennik Mirona Białoszewskiego, którego całość wydana zostanie w roku 2010. Niewielkie fragmenty tego dzieła mają już swoje prasowe pierwodruki. W ciągu dwunastu lat pojawiło się trzynaście urywków, które stanowią w sumie zaledwie ułamek liczącego dwa tysiące stron diariusza. Czy da się już teraz pisać o Dzienniku? Niniejszy tom - na który złożyły się teksty przygotowane przez uczestników spotkań  Pracowni Literatury Polskiej po 1989 roku, działającej w Instytucie Filologii Polskiej UWr - świadczy, że nie jest to całkiem niewykonalne. To pierwsza książka z dziedziny mironologii diarystycznej; jej autorzy znajdują się zatem w sytuacji zarówno ekscytującej, jak i nie wolnej od niepokoju. Ranga nadchodzącej konfrontacji jest zbyt wielka, aby do czasu pełnego wydania Dziennika zabrakło napięcia.

SPIS TREŚCI

Zanim przybędzie bibliografii

Ogłoszone fragmenty Dziennika Mirona Białoszewskiego

Marian Bielecki, Wyjście z szafy

Wojciech Browarny, „Babszczyzna” Mirona Białoszewskiego

(kobieta jako obraz, ciało i tożsamość)

Urszula Glensk, Ameryka zapisana dwukrotnie

Maciej Gorczyński, Białoszewski klasyk

Marcin Czerwiński, Dziennik, (anty)literacki efekt egzystencji

Joanna Orska, Życie jako happening. O artystyczności „tajnego dziennika”

Białoszewskiego

Izabela Poprawa, Wszystko inne. O komizmie dziennikowym Białoszewskiego

Adam Poprawa, Mistrz duchowy w trafach społecznych

Joanna Pyszny, „A ja ją przeżyję po swojemu...” Dwie relacje o śmierci Matki

Indeks nazwisk