Książka jest poświęcona formom przedstawiania Zagłady w literaturze od lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, a zatem tekstom literackim, które ukazują Holocaust w perspektywie "kultury posttraumatycznej" (by posłużyć się sformułowaniem Dominika La Capry). Język badawczy zastosowany w niniejszej rozprawie nie jest umocowany w ramach jednej metodologii; odwołuje się do wielu współczesnych dyskursów, przede wszystkim teorii traumy, problematyki reprezentacji, zagadnienia pamięci. Stanowią one "sieć" kategorii badawczych, na której wspiera się konstrukcja książki. 

Uwzględnione tu utwory zarówno te o charakterze autobiograficznym, jak i fikcjonalnym, pozwalają się opisać w wymiarze historycznoliterackim, jednak przyjęty w książce porządek usuwa ich historyczność na plan dalszy. Najistotniejszą kwestią jest ich status jako literackich reprezentacji, miejsce, jakie zajmują w debacie wokół wypowiadalności (przedstawialności)  Holokaustu. W książce poddano interpretacji utwory, które są próbą wyartykułowania rozmaicie rozumianych dylematów tożsamości po Holokauście i pamięci o Zagładzie, co wiąże sie z poczuciem braku adekwatnych form wyrazu i świadomością konieczności dokonania redefinicji zastanych pojęć i konwencji literackich.

Spis treści

Część pierwsza. Niewymawialne

I. Wstęp

II. Popioły i dyskursy. Zagłada i etyczny wymiar reprezentacji (od Adorna do Lyotarda)

Część druga. Zaświadczone

III.  "Znaki na granicy słyszalności". Tożsamość, język, reprezentacja

IV. W kręgu "mowy przemieszczonej". Trauma tożsamość, narracja

Część trzecia. Zapomniane

V. Literatura i pamięć o Zagładzie. Archiwa, głosy, krypty

Część czwarta. Przywoływane, nieobecne

VI. Etyka eksperymentu. Zagłada - jej ślady, echa, odbicia

Bibliografia 

Summary

Indeks nazwisk

Indeks rzeczowy 

Cena detaliczna 39,00 zł