Pierwsza rozprawa monograficzna na temat życia i twórczości jednego z najoryginalniejszych i najbardziej znaczących polskich poetów dwudziestolecia międzywojennego. Uwzględniając tradycyjne egzegezy i kwalifikacje jego dorobku literackiego (kontekst skamandrycki, kontekst konfesyjny katolicyzmu), autorka włącza dzieło Lieberta w niebanalnie rozumiany kontekst modernistyczny nie w charakterze epigona, lecz kontynuatora i modyfikatora. Bada teologiczne i filozoficzne wątki twórczości Lieberta, a jednocześnie łączy jego poezję z kontekstami biograficznymi – subtelnie wnikając przy tym w bardzo intymne aspekty biografii poety – oraz kulturowymi. Wychodząc od tekstów poetyckich próbuje opisać nader złożone doświadczenie transcendencji i odczytać poezję Lieberta jako szyfr transcendencji lub ślad rzeczywistości. W efekcie daje pełną i rzetelną charakterystykę autora – jego dzieła i światopoglądu – na tle środowiska i epoki.

Spis treści

1. Wprowadzenie
2. Transcendentne i religijne jako przedmiot badań
literaturoznawczych 3. Doświadczenie transcendencji a twórczość poetycka
3.1. Towarzyskie i poetyckie związki Jerzego Lieberta
z grupą Skamander
3.2. W poszukiwaniu integralności życia i słowa.
Liebertowska koncepcja habitusu poetyckiego
3.3. Wirtuozeria formalna
4. Doświadczenie transcendencjiw życiu Jerzego Lieberta
4.1. Wpływ „Kółka" ks. Władysława Korniłowicza na kształtowanie postawy duchowej Lieberta
4.2. Pomiędzy indywidualizmem a osobowością -
dylematy życia wewnętrznego
4.3. Doświadczenie transcendencji w sytuacjach granicznych
5. Strategie i możliwości wyrażania doświadczenia transcendencji w liryce Lieberta
5.1. Fascynacja stworzeniem. Sposoby poetyckiego kreowania
świata widzialnego
5.2. Obraz wody -obraz łaski
5.3. Byty niewidzialne - widzialne w poezji.
Aniołowie i demony
5.4. Obraz ognia - obraz Boga
6. Zakończenie
Bibliografia
Indeks nazwisk
Summary